در یک دهه گذشته، صنعت انرژی بادی شاهد تحولات عظیمی بوده است که به‌طور قابل توجهی هزینه‌های تولید برق با توربین بادی از این منبع را کاهش داده است. این کاهش هزینه‌ها نه تنها نتیجه پیشرفت‌های تکنولوژیکی، بلکه ناشی از افزایش مقیاس تولید و بهبود فرآیندهای ساخت و نصب نیز می‌باشد.
با توسعه فناوری‌های نوین و بهینه‌سازی طراحی توربین‌ها، ظرفیت تولید برق از انرژی باد به‌طور چشمگیری افزایش یافته است. بین سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۰، متوسط وزنی هزینه نرمال‌شده برق (LCOE) برای انرژی بادی در خشکی ۵۶ درصد کاهش یافته و از ۰.۰۸۹ دلار به ۰.۰۳۹ دلار به ازای هر کیلووات ساعت رسیده است. این کاهش هزینه باعث شده است که انرژی بادی به یکی از رقابتی‌ترین منابع تولید برق تبدیل شود. همچنین، در این دوره، LCOE پروژه‌های جدید انرژی بادی دریایی نیز حدود ۴۸ درصد کاهش یافته است. این کاهش در هزینه‌ها به دلیل بهبود فناوری‌های نصب و نگهداری، استفاده از مواد سبک‌تر و مقاوم‌تر، و افزایش بهره‌وری توربین‌ها بوده است. این امر تسهیل کننده گذار انرژی است.
افزایش ظرفیت توربین‌های بادی
یکی از عوامل کلیدی در برداشت بیشتر برق از باد، اندازه و ظرفیت توربین‌های بادی است. خروجی برق تولیدی از یک توربین بادی به ابعاد روتور و سرعت باد بستگی دارد. در تئوری، اگر سرعت باد دو برابر شود، پتانسیل انرژی باد هشت برابر افزایش می‌یابد. این بدین معناست که با طراحی توربین‌های بزرگ‌تر و کارآمدتر، می‌توان انرژی بیشتری از باد برداشت کرد.
در سال ۱۹۸۵، توربین‌های معمولی دارای ظرفیت نامی ۰.۰۵ مگاوات و قطر روتور ۱۵ متر بودند. اما امروزه پروژه‌های جدید انرژی بادی دارای ظرفیت توربین در محدوده ۳ تا ۴ مگاوات در خشکی و ۸ تا ۱۲ مگاوات در دریا هستند. این افزایش ظرفیت نه تنها به افزایش تولید برق کمک می‌کند، بلکه باعث کاهش هزینه‌های عملیاتی و نگهداری نیز می‌شود. شماتیکی از افزایش قابل توجه ابعاد توربین بادی و اثر چشمگیر آن بر ظرفیت تولید برق توربین‌های بادی ساحلی و فراساحلی با پیشرفت تکونولوژی توربین‌های بادی در شکل زیر نشان داده شده است.
کاهش قابل توجه هزینه‌های تولید برق بادی و افزایش ظرفیت توربین‌ها نشان‌دهنده پتانسیل عظیم این منبع انرژی تجدیدپذیر برای تأمین نیازهای انرژی جهان است. با ادامه پیشرفت‌های فناوری و سرمایه‌گذاری در این بخش، انتظار می‌رود که انرژی بادی نقش مهم‌تری در سبد انرژی جهانی ایفا کند و به تحقق اهداف زیست‌محیطی کمک کند. این تحولات همچنین می‌تواند فرصت‌های شغلی جدیدی ایجاد کرده و به توسعه پایدار جوامع کمک کند.
متوسط وزنی هزینه نرمال‌شده برق (LCOE)
متوسط وزنی هزینه نرمال‌شده برق معیاری است که برای ارزیابی هزینه‌های تولید برق از منابع مختلف انرژی به‌کار می‌رود. این معیار به‌طور کلی به‌عنوان نسبت کل هزینه‌های پروژه به مجموع تولید برق در طول عمر مفید آن تعریف می‌شود. این معیار شامل هزینه‌های سرمایه‌گذاری، هزینه‌های عملیاتی و نگهداری، هزینه‌های سوخت (در صورت وجود)، و هزینه‌های مرتبط با مالیات و بیمه است.
با توجه به اینکه LCOE به عنوان یک معیار کلیدی در صنعت انرژی شناخته می‌شود، کاهش آن در دهه گذشته برای انرژی بادی نشان‌دهنده پیشرفت‌های قابل توجه در فناوری و فرآیندهای تولید بوده است. این کاهش هزینه نه تنها به افزایش جذابیت سرمایه‌گذاری در این بخش توربین بادی کمک کرده، بلکه به تحقق اهداف جهانی در زمینه انرژی پاک و پایدار نیز یاری رسانده است.
