استرالیا در تلاش است تا با تدوین و اجرای نقشه راه و استراتژی ملی هیدروژن، نقش برجسته‌ای در صنعت جهانی هیدروژن ایفا کند. این استراتژی که در نوامبر 2019 به تصویب رسید، با هدف تبدیل این کشور به یکی از بازیگران اصلی این صنعت تا سال 2030 و تمرکز ویژه بر صادرات هیدروژن به آسیا، به مرحله اجرا درآمده است. دولت استرالیا با تخصیص بودجه‌ای بیش از 100 میلیون دلار استرالیا به تحقیق و پروژه‌های آزمایشی در این زمینه، نشان از تعهد جدی خود به توسعه زیرساخت‌ها و رفع موانع موجود در بازار دارد. در این مقاله، سیاست‌ها و مقرراتی که برای حمایت از صنعت هیدروژن در استرالیا اعمال شده و نیز سرمایه‌گذاری‌های استراتژیک در جهت ایجاد زیرساخت‌های لازم و تسهیل تولید و حمل‌ونقل هیدروژن، مورد بررسی قرار گرفته است. هدف این سیاست‌ها، دستیابی به صرفه‌های مقیاس و ایجاد بستر مناسبی است که به صنعت هیدروژن کمک کند تا به نقطه اوج رسیده و به عنوان یک صنعت اقتصادی پایدار عمل کند.
در نوامبر 2019، استرالیا با تصویب استراتژی ملی هیدروژن، هدفی بزرگ برای تبدیل شدن به یک بازیگر اصلی در صنعت هیدروژن جهانی تا سال 2030 تعیین کرد. این کشور، با برنامه‌ای که به صادرات هیدروژن به آسیا تمرکز دارد، بودجه‌ای بیش از 100 میلیون دلار استرالیا برای حمایت از تحقیقات و پروژه‌های آزمایشی در حوزه هیدروژن اختصاص داده است.
نقش سیاست‌ها و مقررات در توسعه صنعت هیدروژن
به‌منظور غلبه بر موانع موجود در بازار هیدروژن، سیاست‌ها و مقررات نقش حیاتی در حمایت از این صنعت در تمام سطوح دولتی ایفا می‌کنند. این سیاست‌ها می‌توانند شامل مشوق‌های خاص و الزامات قانونی باشند که به کاهش خطرات عرضه و تقاضای هیدروژن برای سرمایه‌گذاران کمک کنند. از طریق چنین حمایت‌های سیاستی، استرالیا به دنبال رسیدن به صرفه‌های مقیاسی است که صنعت را قادر به پایداری اقتصادی در آینده کند.
مقررات اقتصادی و فنی به عنوان زیربنای صنعت هیدروژن
در این راستا، مقررات اقتصادی، از جمله قانون ملی گاز، به دارایی‌های هیدروژنی کمک می‌کند تا ارزش تجاری خود را در بازارهای مختلف پیدا کنند. همچنین، مقررات فنی نیز تضمین می‌کنند که طراحی، ساخت و بهره‌برداری از تجهیزات هیدروژنی با استانداردهای ایمنی و زیست‌محیطی همخوانی داشته باشد. این امر برای حفظ کیفیت و ایمنی در توسعه این صنعت ضروری است.
در حال حاضر، استرالیا مجموعه‌ای از مقررات فنی دارد که به استفاده ایمن و موثر از هیدروژن و فناوری‌های مرتبط کمک می‌کنند؛ از جمله مقرراتی که برای حمل‌ونقل مواد گازی تدوین شده است. با این حال، با رشد روزافزون صنعت هیدروژن، استرالیا به مقرراتی خاص و به‌روز برای این حوزه نیاز دارد. در این راستا، به‌کارگیری استانداردهای جهانی در مقررات داخلی استرالیا برای هماهنگی بین ایالت‌ها و سرزمین‌های مختلف و نیز انطباق با مقررات جهانی ضروری است.
استانداردهای بین‌المللی هیدروژن، از جمله استانداردهایی که توسط سازمان بین‌المللی استاندارد (ISO) و کمیسیون بین‌المللی الکتروتکنیکی (IEC) تدوین می‌شوند، نقش مهمی در تضمین کیفیت و ایمنی در صنعت هیدروژن دارند. این استانداردها تا زمانی که به صورت کامل در مقررات استرالیا تدوین نشده‌اند، داوطلبانه هستند، و استرالیا نیازمند بازنگری دقیق و تدوین استانداردهایی است که نه تنها به دلسردی سرمایه‌گذاران منجر نشود بلکه به آن‌ها اطمینان کافی برای مشارکت در بازار هیدروژن بدهد.
تاثیر مقررات داخلی بر رقابت‌پذیری بین‌المللی
یکی از اولویت‌های استرالیا این است که مقررات فنی داخلی از استانداردهای بین‌المللی به‌طور قابل‌توجهی انحراف نداشته باشد، زیرا الزامات متفاوت برای تولیدکنندگان خارجی، موجب افزایش هزینه‌های فناوری‌های وارداتی و صادراتی خواهد شد. این هماهنگی با استانداردهای جهانی به ایجاد بستری برای رقابت‌پذیری در سطح بین‌المللی و توسعه صنعت هیدروژن استرالیا کمک می‌کند.
سرمایه‌گذاری‌های استراتژیک و توسعه زیرساخت‌ها
با همکاری بین بخش‌های خصوصی و دولتی، مجموعه‌ای از سرمایه‌گذاری‌های استراتژیک می‌تواند به تحقق هدف تبدیل هیدروژن به یک صنعت پایدار و اقتصادی در استرالیا کمک کند. موانع فعلی در راه توسعه بازار هیدروژن، عمدتاً به دلیل کمبود زیرساخت‌های لازم و هزینه‌های بالای تامین این منبع انرژی در مقایسه با سایر حامل‌های انرژی و مواد اولیه است. با این وجود، توسعه یک چارچوب سیاستی مناسب می‌تواند شرایط بازار را به نفع هیدروژن تغییر داده و تقاضا برای آن را افزایش دهد.
سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها و زنجیره تامین هیدروژن
برای ایجاد کشش بازار و تسهیل دسترسی به هیدروژن، استرالیا نیازمند سرمایه‌گذاری‌های وسیعی در زیرساخت‌های تولید، ذخیره‌سازی و انتقال هیدروژن است. این سرمایه‌گذاری‌ها به صنعت هیدروژن کمک می‌کند تا از نظر مقیاس رشد کند و هزینه‌های تولید و عرضه هیدروژن کاهش یابد. انتظار می‌رود که با گذشت زمان و توسعه زیرساخت‌های ضروری، هزینه عرضه هیدروژن کاهش یابد و این منبع انرژی بتواند از نظر اقتصادی با فناوری‌های جایگزین رقابت کند.
تحلیل زمانی کاهش هزینه‌ها و چالش‌های زیرساختی
در شکل مربوط به تحلیل زمانی، کاهش‌های مورد انتظار در هزینه‌های عرضه هیدروژن و رشد بازارهای هدف با توجه به توسعه زیرساخت و تقاضای بازار مشخص شده است. این نمودار نشان می‌دهد که با پیشرفت زمان، هزینه تامین هیدروژن به سطوح رقابتی نزدیک می‌شود و با برطرف شدن موانع زیرساختی (بالای منحنی هزینه هیدروژن) و کاهش هزینه‌های تامین (زیر منحنی هزینه هیدروژن)، شرایط مناسبی برای توسعه پایدار صنعت هیدروژن در استرالیا فراهم می‌گردد.
خلاصه اقدامات استرالیا
| محدوده زمانی | تجاری | سیاست/مقررات | تحقیق و توسعه | اجتماع |
| 2018 تا 2025 | – صادرات امن
– یکپارچه‌سازی با یک قرارداد (جذب کن یا پرداخت کن) برای جذب CO2 – ایمن‌سازیقراردادهای خرید برق کم آلاینده – قراردهای لکترولیزور برای برداشت هیدروژن – بهینه سازی عملیات‌های نیروگاهی با اتصال به شبکه و منابع تجدیدپذیر اختصاصی در صورت امکان – ایجاد مقیاسی برای بهینه سازی در سراسر زنجیره – ایمن‌سازی برداشت اکسیژن و درآمد حاصل از شبکه – قرار گرفتن کارخانه‌های تولیدی در نزدیکی محل استفاده، در صورت امکان – بهینه سازی انتخاب تکنولوژی در زمینه تامین زنجیره گسترده‌تر – انجام مطالعات و پروژه‌های امکان‌سنجی استفاده از زیرساخت‌های آمونیاک موجود در صورت امکان – انجام نقشه برداری از ایستگاه‌های سوخت‌گیری هیدروژن – پیاده سازی مدل های لیزینگ خودروهای پیل سوختی – تسهیل استفاده از مواد در عملیات ذخیره‌سازی – ساخت ورودی‌های جدید در طول تعطیلی کارخانه جهت تامین هیدروژن تمیز – توسعه مجدد زیرساخت‌های موجود آمونیاک – ایجاد موافقت‌نامه‌های دولت به دولت بین کشورها برای اعتماد به صنعت – ارزیابی زمین برای انرژی‌های تجدیدپذیر و الکترولیز اختصاصی – ایجاد قراردادهای دریافت یا پرداخت بلندمدت – سرمایه‌گذاری روی نیروی کار محلی – مذاکره در مورد تعرفه‌های مطلوب برای صادرات هیدروژن – سرمایه‌گذاری روی خطوط لوله با قابلیت هیدروژن |
– دولت باید مسئولیت مخزن ذخیره کربن دی‌اکسید را تضمین کند.
– اجرای طرح تضمین مبدا – اجرای مقرراتی برای جبران خسارت ناشی از خدمات تجاری شبکه از الکترولیز – اجرای مشوق‌های مناسب برای اجرای طرح‌های نمایشی – بررسی قوانین خط لوله گاز در نظر گرفته شده از جمله هیدروژن گازی – اجرای استانداردهای انتشار گازهای گلخانه‌ای روی وسایل نقلیه – پیاده‌سازی مشوق‌های خاص خودروی پیل سوختی شامل یارانه مستقیم و تخفیف – اجرای مقررات محلی‌سازی عرضه سوخت – اجرای طرح‌های تشویقی در خصوص استفاده از هیدروژن پاک به‌عنوان ماده اولیه – تدوین مقرراتی که اجازه استفاده از زمین‌های بلااستفاده را برای انرژی‌های تجدیدپذیر اختصاصی می‌دهد – درگیر کردن نهادهایی مانند سازمان بین‌المللی کشتیرانی برای اطمینان از چارچوب سیاست مناسب برای حمل هیدروژن – تدوین مقررات اقتصادی برای ارزش‌گذاری خدمات با منشا هیدروژن در بازارهای ذخیره‌سازی کوتاه مدت تا بلند مدت – اجرای دستورالعمل‌های سیاستی برای جابجایی گاز طبیعی – اجرای مشوق‌های تحقیق و توسعه برای سازندگان لوازم خانگی |
– بهبود کارایی در جداسازی آب و CO2 از طریق غشاهای انتخابی هیدروژن
– تحقیقات بیشتر برای توسعه فرآیند – بهبود کارایی پیل سوختی غشا پلیمری از طریق کاتالیزورها وغشاهایی با مقاومت کمتر – اجرای هزینه کمتر و حذف مفاهیم تعادل نیروگاه – بهبود طول عمر پشته‌ها با توسعه لایه‌ها و غشاهای کاتالیزور و با کاهش خوردگی اجزای سیستم – پیشرفت الکترولیز در دمای بالا – تحقیق و توسعه بیشتر روی مواد خط لوله قابل انعطاف هیدروژن و فشار عملیاتی – بهبود کارایی فشرده‌سازی (از جمله یونی و الکتروشیمیایی) – انجام بررسی‌های غار نمک و آزمایش مخازن گاز تخلیه شده برای مناسب بودن ذخیره‌سازی هیدروژن – توسعه کاتالیزورهای مایع‌سازی، خنک کننده‌ها و مواد – توسعه امونیاک کرکینگ (کاتالیزورهای ارزان‌تر) و سنتز الکتروشیمیایی – انجام آزمایشات مداوم و بهینه سازی عملیات – اجرای پروژه‌های ایستگاه‌های سوخت‌گیری هیدروژن با استفاده از ناوگان دولتی یا دانشگاهی – عرضه هیدروژن تمیز به‌عنوان ورودی به نیروگاه‌های موجود – ادامه تحقیق و توسعه در پیل‌های سوختی، بهبود هزینه‌ها و طول عمر پشته – ادامه تحقیق و توسعه در توربین‌های آمونیاک/هیدروژن و پیل‌های سوختی برگشت‌پذیر – ادامه آزمایشات جاری برای غنی‌سازی گاز طبیعی با هیدروژن |
– ادامه تعامل با ذینفعان درمورد امنیت و قابلیت فنی سیستم جذب و ذخیره کربن
– توسعه برنامه‌های اختصاص داده شده به عادی‌سازی خطر تولید هیدروژن برای تأمین زمین مناسب – پیاده‌سازی خط‌های ارتباطی خط لوله هیدروژن – تسهیل شناخت خودروهای پیل سوختی به‌عنوان وسایل نقلیه الکتریکی – انجام مانورهای ایمنی از جمله آتش نشانی – ایجاد آگاهی برای کمک به اطلاع‌رسانی جهت انتخاب مصرف کننده – ادامه آموزش در مورد پتانسیل هیدروژن – مشارکت جوامع مناطق دورافتاده در مزایا و خطرات هیدروژن – غنی‌سازی منبع گاز جهت راحتی مصرف‌کنندگان با سوختن هیدروژن در خانه
|
| 2025 تا 2030 | – نشان دادن میانجی‌گری ایستگاه‌های سوخت‌گیری هیدروژن | – تعیین نهادهایی که مسئول جذب هزینه‌های تعویض دستگاه هستند | – ادامه توسعه فناوری‌های نوظهور مانند حلقه‌های شیمیایی، کرکینگ متان، تبدیل به گاز زیست‌توده و سوخت‌های خورشیدی
– ادامه ارزیابی و نمایش مخزن ذخیره CO2 – برنامه‌ریزی شبکه – کاهش استفاده از سنگ آهن به دنبال استفاده از هیدروژن برای تولید فولاد |
– برنامه های آموزشی دقیق برای هیدروژن در خانه |
جمع‌بندی
استرالیا با تصویب و اجرای نقشه راه و استراتژی ملی هیدروژن و بهره‌گیری از سیاست‌ها و مقررات جامع، قصد دارد به یکی از پیشگامان جهانی در صنعت هیدروژن تبدیل شود. هدف این کشور از طریق سرمایه‌گذاری‌های کلان در تحقیق، توسعه و زیرساخت‌های این حوزه، ایجاد شرایطی پایدار برای صنعت هیدروژن است. انطباق با استانداردهای بین‌المللی، تقویت مقررات فنی و اقتصادی و همکاری بین بخش‌های دولتی و خصوصی، این کشور را قادر می‌سازد تا با کاهش هزینه‌ها و افزایش رقابت‌پذیری، به عنوان یک مرکز مهم صادراتی هیدروژن در آسیا فعالیت کند و به سوی یک اقتصاد سبز و پایدار حرکت نماید.
